Mijn weg naar homeopathie
Als klein kindje wist ik het al: ik ga dieren beter maken en vanaf jonge leeftijd stond vast dat ik dierenarts werd. Toen wist ik nog niet hoe groot de omweg ging worden om in mijn eigen
praktijk dieren met klassieke homeopathie te behandelen.
Mijn lieve moeder werd soms wanhopig van de gewonde dieren die ik van straat meebracht. Vogeltjes die uit het nest waren gevallen, 
egeltjes die ik vond en soms een verdwaalde hond. Ik wilde ze allemaal beter maken en als dat niet meer kon kregen ze een mooi grafje in onze tuin. Toen het zover was om me aan te melden voor de studie diergeneeskunde werd me dat met nadruk afgeraden omdat ik veel te gevoelig voor het beroep zou zijn. Het moest volgens de decaan echt iets anders worden. En zo rolde ik de mode in. Maar keuzes die je niet met je hart maakt zijn op lange termijn niet bestendig. Er kwam een nieuwe dierenartsenpraktijk in mijn dorp. Ik trok mijn stoute schoenen aan om naast de vaste baan twee avonden in de week als assistente aan het werk te gaan. Overdag het modepoppetje en ’s avonds in een witte jas assisteren. Maar ik wist het direct: dit is wat ik ga doen. Baan bij het modebedrijf opgezegd en full time aan de slag met en voor dieren.
Door mijn nieuwe baan had ik ruimte om een lang gekoesterde droom in vervulling te laten gaan: een eigen hond. Dat werd Saar, een prachtig en lief Bouvierpuppy. Saar kreeg echter al jong gezondheidsproblemen. Ze brak binnen een half jaar drie keer een teen met gewoon rennen, iets wat jonge honden zonder problemen moeten kunnen doen. Saar niet. Het gevolg was pijn door artrosevorming in de tenen waardoor ze pijnstilling nodig had. Hierdoor kreeg ze een maagzweer waar nieuwe medicatie voor nodig was omdat anders de pijnstiller niet binnen werd gehouden. De twijfel groeide; zoveel medicatie om alleen de pijn te bestrijden. Omdat haar levensverwachting drastisch achteruit ging, kreeg ik het advies een homeopaat te bezoeken. Door de behandeling met homeopathie werd Saar weer de vrolijke speelse hond en konden de pijnstillers gestopt worden.
Het goede pad
Wat er met Saar gebeurde heeft mij op het pad van de homeopathie gebracht. Ik zag in dat behandeling van ziekte en het zieke dier anders kon. Ik wilde ook leren om op deze natuurlijke manier dieren te helpen en daar waar mogelijk blijvend beter te maken. En dat op deze zachte en diervriendelijke manier!
In 2013 heb ik de opleiding veterinaire klassieke homeopathie afgerond. Onbegrijpelijk, droevig en toch ook mooi is dat Saar de dag na mijn afstuderen stierf. Haar taak was volbracht. Ze is bijna 13 jaar oud geworden.
Mijn gezin
Wij, mijn vriend Lucas en ik, hebben één hond, Rosie, en een poes Janneke. Van hen geniet ik dagelijks en ik leer ook steeds weer van onze dieren. Veel lieve en onvergetelijke dieren hebben inmiddels ons leven gedeeld en allen heb ik ze waar mogelijk kunnen helpen met homeopathie. Mijn vriend heeft vijf jaar geleden het roer omgegooid en is de opleiding tot humaan homeopaat gaan doen. Samen hebben wij onze praktijk in het Gelderse Harfsen, te midden van de natuur.
Leven is soms lef hebben en met de hulp en aanwijzingen van mens en dier ben ik intens blij met mijn beroep: klassiek homeopaat voor dieren. Gelukkig mag ik nog langer dan 20 jaar werken voor ik met pensioen ga!
Mijn naam is Mirjam Kooy. Welkom op mijn website, waar ik je graag meer vertel over de prachtige geneeswijze: homeopathie.